5. దోశతోపు
నల్లటి యీ దోశపెనం
గిల్లిన వంట వారిపై
ఎర్రటి వాతలని
ఎక్కుపెట్టింది.అగ్గి శవాన్నెత్తుకుని
కదల్లేదు పెనం.
గుచ్చుకుని సమిధాంగుళి
గుడ్డిదయ్యె పొయ్యి.ఆకలిముల్లు గుచ్చుకొని
గాయపడెను ఉదరం.
కాలిమసై కట్టె, నిలిచె
దాలిపొయ్యిన అస్థికలు.రుచులతెడ్లు వేసుకుంటు
తరలిపోయె పిండి.
తేన్పునురగ నోటతేల
మరలివస్తి ఒక్కణ్ణీ.
(డిసెంబర్‌ 18, 2010.)
6. ఔఆఒఊ ఓఖజఊ, కఖచ జఆఘ
పిండికీ
పప్పుకీ
“రవ్వ”ంతే తేడా.వలలుడికీ
ఉపభోక్తుడికీ
ఒకటే ఏకాగ్రత!అట్టు చివరి కొసని
నాలుక నిత్యం జ్వలిస్తే
అడబాల గంటె తుదని
పిండి నిశ్చలంగా జారుతుంది.
వంటింటిలో లేచే సుడిగాలే
వార్పురంగంలో పిడికిలి బిగిస్తుంది.జిహ్వల తుఫానుకి
కొంకర్లు తిరిగే నరాలచెట్టులా
నాలికల సమరంలో
వంకర్లుపోయిన అట్టు అంచులూ అల్లపుచట్నీలు.హసంతిభంగిమలకి
రసనంతిభంగిమలకి
వ్యత్యాసం ఉందంటారా?ఉవ్వెత్తుగా లేచిపడి
ఉద్రేకపు చివర్ల
బిగుసుకునే కాకువులకి కారణం
అప్పచ్చా, అరాచకమా?ఐతే,
బుద్ధిగా అట్టుతినక
యుద్ధాలెందుకు చేస్తారో
నాకర్థం కాదు.
(12-12-2010.)
7. రుబ్రాయిలో పిళ్ళు
అలలు రాల్చింది మా
రుబ్బురాయి సుమము
నిలువెల్ల పాకగా
వేసిన పిండినేటితో అట్టు నీ
పెనంపై జారదు.
గరిటె జారుగ విచ్చి
నూనె ఇక నిలవదు.జల శృంఖల తెగినా
వదలదు పిండి
తలనిండ పిడులతో
ఊగే పొత్రం.పిండి తడిసిన
రాతిపొత్రపు మెట్లు
పలకరించే వేళ్ళు
పడతుల జట్లు.ఎడబాటు తెరచీల్చి
తరుణుల వేళ్ళు
పిడులకడుపున పోల్చు
పొత్రపు రోళ్ళు.
(ఏప్రిల్‌ 2010, 2011.)
[ఉపాహారంలో అట్టును వదిలి బతకలేని నేను, చెట్టు నా ఆదర్శం అంటూ ఇస్మాయిల్ వ్రాసిన ఒక రచన చదివిన తరువాత వాటికి పేరడీగా వ్రాసుకున్న కొన్ని కవితలు ఇవి. ఇస్మాయిలుగారికి అట్టు ఇష్టమో లేదో తెలియదు కానీ, ఆయన చెట్టు కింద ఇప్పుడు బోలెడు అట్లు ఉన్నవి. ఆయన కూడా ఆ పైలోకాలనుంచి ఇవి చదువుకుని ఏదో ఒక అనుభూతికి లోనవుతారన్న ఊహతో.
మీరు కూడా ఏదో ఒక అనుభూతికి గురవుతారన్న ఆశతో.]