“నాన్నా! మనం ఓ కుక్క పిల్లని పెంచుకుందామా?” కళ్ళు పెద్దవి చేస్తూ తండ్రినడిగింది పన్నెండేళ్ళ డాలీ.

నోట్లో సిగరెట్టు చేతిలోకి తీసుకొని గుప్పని పొగ వదులుతూ, “కుక్క పిల్లా? దేనికి?” అడిగాడు.

“మనం ఓ బుజ్జి కుక్క పిల్లని పెంచుకుందాం! స్కూల్ నుండి వచ్చాకా నాతో ఆడుకుంటుంది..” తండ్రి మొహంలోకి ఆశగా చూసింది.

కూతురి మాటలు విన్నా పట్టించుకోలేదతను. ఆ సిగరెట్టు చివరి వరకూ పీల్చి పారేసాడు. తండ్రి దగ్గరగా వెళ్ళి అడుగుదామనుకున్న డాలీ ఆ వాసనకి దూరంగానే ఉండిపోయింది. తన మాటలు సరిగా వినలేదని గ్రహించి వెనక్కి వెళిపోబోయింది. తిరగ్గానే తండ్రి పిలిచాడు. వెనక్కి వచ్చి అక్కడే నిలబడింది.

“డాలీ! కుక్క పిల్ల కావాలా?”

“అవును. మా ఫ్రెండూ వాళ్ళకి రెండు కుక్కలున్నాయి. భలే ముద్దొస్తూ ఉంటాయవి. మనం కూడా ఓ బుజ్జి కుక్కని పెంచుకుందాం..” కళ్ళలో ఆశ నింపుకొని అడిగింది. డాలీకి కుక్క పిల్లలంటే ఇష్టం. ఎన్నోసార్లు కుక్కపిల్ల కావాలని అడిగినా ఫలితం లేదు. అడిగిన ప్రతీసారీ ఎదురయ్యే జవాబు తెలిసినా, ఎప్పటికయినా సరేననకపోతారా అన్న ఆశ.

తండ్రి మరో సిగరెట్ వెలిగిస్తూ అన్నాడు. “అలాగే…బుజ్జి కుక్క ఎక్కడ దొరుకుతుంది?” ఆఖరి సిగరెట్టేమో చేతిలో పెట్టెని దూరంగా విసిరేసాడు.

“తెలీదు. మా ఫ్రెండు వాళ్ళనడుగుతా! లేదంటే…” ఏదో గుర్తొచ్చి ఆగిపోయింది. తను రోజూ పార్కులో చూసే కుక్క పిల్ల గుర్తొచ్చింది. డాలీ ఇంటి దగ్గర పార్కుకి తన ఫ్రెండ్సుతో ఆడుకోడానికి వెళుతుంది. ఫ్రెండ్సొచ్చినా రాకపోయినా ఒక తెల్ల బొచ్చు కుక్కని చూడ్డానికయినా వెళుతుంది. ఎప్పుడూ ఆ కుక్కని తాకకపోయినా చూడ్డానికి భలే ముద్దొస్తుంది. తెల్ల బొచ్చు కుక్కని ఒకాయన రోజూ పార్కుకి తీసుకొస్తాడు. “ఆయన్ని అడిగితే?” అనిపించింది డాలీకి. పైకి అనలేదు.

“లేదంటే..?” తండ్రి రెట్టించాడు.

“పార్కులో ఒకాయనకి బొచ్చుకుక్క వుంది. ఆయన్ని అడిగితే..”

“వుత్తినే ఇస్తాడా?… డాలీ, కుక్కని పెంచుకోడం చాలా కష్టమమ్మా? రోజూ కుక్కకి స్నానం చేయించాలి. దానికోసం తిండి కొనాలి. ఎప్పుడయినా ఆయొస్తే డాక్టర్ దగ్గరకి తీసుకెళ్ళాలి. వీటన్నింటికీ చాలా డబ్బులవుతాయి… తెలుసా?”

ఏం జవాబు చెప్పాలో తెలీక బిక్క మొహం వేసింది డాలీ. “డబ్బులు కావాలా? ఎంత?… నా దగ్గర దాచుకున్న డబ్బులు….” తనెంత దాచుకుందో గుర్తుకి రాలేదు.

“చాలా డబ్బులు కావాలి. నెలకి ఓ అయిదొందలవుతాయి. అంత డబ్బు మన దగ్గర లేదు. నువ్వు బాగా చదువుకొని మాంచి వుద్యోగం సంపాదించుకుంటే బోల్డు డబ్బులిస్తారు. అప్పుడు కొనుక్కుందువు గాని…”

తండ్రి చెప్పేది పూర్తిగా అర్థమయ్యీ అవనట్లుగా ఉంది. ఎప్పుడూ అదే సమాధానం చెబుతాడు అక్షరం పొల్లుపోకుండా. పెద్దయ్యేవరకూ ఆగాలా? అప్పటికి ఈ బొచ్చు కుక్క పిల్లా తనలా పెద్దదయిపోదూ? తండ్రి కుక్కని కొనడని అర్థమయ్యింది డాలీకి. పోనీ అమ్మమ్మా, తాతయ్యనడిగితే? వాళ్ళు ఎప్పుడొస్తారో తెలీదు. రాజమండ్రి నుండి వైజాగ్ చాలా దూరం. అమ్మనడిగితే చెబుతుంది వాళ్ళెప్పుడొస్తారొ?

“పోనీలే…” అంటూ అమ్మని అడగడానికి వెనక్కి తిరిగింది.

“డాలీ… వచ్చే ఏడాది కొంటాలే. నాకో చిన్న పని చేసి పెట్టు”

తండ్రి చేసే ప్రమాణాలు డాలీకి అనుభవమే! వచ్చే ఏడాదంటే ఖచ్చితంగా కొనడని డాలీకి బాగా తెలుసు. పని ఏమిటన్నట్లుగా తండ్రి కేసి చూసింది. అతను జేబులోంచి పర్సు తీసి ఓ ఏభై రూపాయిల నోటు తీసాడు. డాలీ చేతికి ఇస్తూ – “మనింటి పక్క కిళ్ళీ షాపులో ఓ గోల్డ్ ఫ్లేక్ పేకట్టు పట్టుకురా” అని చెప్పాడు.

ఆ నోటు తీసుకొని బయటకు నడిచింది. తండ్రికీ పని చేయడం డాలీకి ఇది మొదటి సారి కాదు.

ఆ రోజు సాయంత్రం పార్కుకి ఒక్కతే బయల్దేరింది డాలీ. వెళుతూనే స్నేహితుల కోసం చూళ్ళేదు. తెల్ల బొచ్చు కుక్కని రోజూ పార్కుకి తీసుకొచ్చే ఆయన కోసం చూసింది. అతను వుయ్యాలా, జారుడు బల్లలలున్న చోటుకి దూరంగా ఒక బెంచీ మీద కూర్చుంటాడు. ఎప్పుడూ అదే బెంచీ మీద కూర్చుంటాడు. కుక్కని తీసుకొస్తాడు. దాంతో ఆడతాడు. అది అతని వొళ్ళెక్కి తైతెక్కలాడుతుంది. అతను దూరంగా బంతి విసిరితే ఒక్క అంగలో వెళ్ళి పట్టుకొస్తుంది. అతను ఆ బొచ్చుకుక్కని ఒక్కోసారి వళ్ళో కూర్చో పెట్టుకుంటాడు. అదీ కదలకుండా, మెదలకుండా అతన్ని అంటి పెట్టుకునే వుంటుంది. ప్రతీ సారీ అవే దృశ్యాలు చూసినా డాలీకి ఎప్పటికప్పుడు కొత్తగానే వుంటాయి. ఆ కుక్కపిల్ల ఎగురూతూ వుంటే చూడ్డం ఎప్పుడూ ఆనందమే! అసలీ కుక్కని చూసాకే డాలీకి కుక్కపిల్ల మీద మోజు పెరిగింది.

ఆ రోజు అతను ఇంకా రాలేదనుకుంది డాలీ. వచ్చాకా కుక్క పిల్లని ఎక్కడ తెచ్చుకోవాలో అడుగుదామనుకుంది. ఉదయం తండ్రినడిగాక అమ్మకీ విషయం చెబితే ఎవర్నీ అడగద్దని చెప్పిన విషయం గుర్తొచ్చింది. తెలిస్తే అమ్మ తిడుతుంది. వెంటనే ఫ్రెండ్సుండే చోటుకి ఆడుకోడానికి వెళిపోయింది. ఆటలో పడి బొచ్చుకుక్క విషయమే మర్చి పోయింది. ఆట మధ్యలో ఉండగా అనుకోకుండా అతను ఆ బెంచీ మీద కనిపించాడు. ఒక్క సారి ఆట మానేసి అలాగే చూస్తూ ఆగిపోయింది.

అతను ఎప్పటిలాగే ఆ బెంచీ మీదే కూర్చున్నాడు. అతనికేసీ, ఆ కుక్కకేసీ తదేకంగా చూస్తూ ఉండిపోయింది డాలీ. అతను ఒక చేత్తో పుస్తకం చదువుతూ రెండో చేత్తో సిగరెట్ కాలుస్తూ ఉన్నాడు. ఆ తెల్ల బొచ్చు కుక్క అతని మీద పడి అల్లరి చేస్తోంది. అతను పుస్తకం పక్కన బెట్టి బంతిని దూరంగా విసిరాడు. చేతిలో సిగరెట్ తీసి రింగు రింగులా పొగొదుల్తూ కనిపించాడు. వాటికేసి ఆశ్చర్యంగా చూసింది డాలీ. తండ్రీ సిగరెట్ కాలుస్తాడు కానీ ఎప్పుడూ ఈ రింగులుండవు. అతనా రింగులెలా తెప్పిస్తాడో డాలీకెప్పుడూ అంతుపట్టదు.

ఈ లోగా ఆ బొచ్చు కుక్క బంతిని వెనక్కి తెచ్చిచ్చింది. మళ్ళీ విసిరాడు. అది తెచ్చింది. కొంతసేపయ్యాక విసుగొచ్చిందేమో బంతిని తీసి పేంటు జేబులో పెట్టేసుకున్నాడు. అంతే, ఆ కుక్క పిల్ల అతని వళ్ళో దూరింది. ఒక చేత్తో దాని బొచ్చుని సవరిస్తూ రెండో చేత్తో సిగరెట్ తాగుతూ కళ్ళు మూసుకొని అతను ఏదో ఆలోచిస్తున్నాడు. చాలా సేపట్నుండీ డాలీ కళ్ళు అక్కడే తచ్చాడుతున్నాయి.

కొంతసేపయ్యాక అతని దగ్గరగా వెళ్ళింది. డాలీని చూడగానే బొచ్చు కుక్క చిన్నగా మొరిగింది. అతను కళ్ళు తెరిచి చూసాడు. సిగరెట్ చివరి దమ్ము లాగి, డాలీ కేసి చూసి నవ్వాడు.

“హలో! ” నవ్వుతూ అన్నాడు. హలో చెప్పినా డాలీ ఆ బొచ్చు కుక్క కేసే చూస్తోంది.

“ఆడుకుంటావా మా టామీతో?”

ఉహూ అన్నట్లుగా తలాడించింది. కుక్క పిల్లనడుగుదామనుకుంది. ఎందుకో భయమేసింది. అమ్మ గుర్తుకొచ్చింది. పైకి ఏమీ అనలేకపోయింది.

“ఓ సారి కుక్కని ముట్టుకోవచ్చా?” బెరుకుగా అడిగింది. అతను సరేనంటూ టామీని ఆ పిల్ల చేతికిచ్చాడు. “హబ్బా! ఎంత మెత్తగా ఉందో కదా ఈ కుక్క పిల్ల?” అనిపించింది డాలీకి. గట్టిగా దగ్గరకి తీసుకుంది. అతను జేబులోంచి మరో సిగరెట్ తీసి వెలిగిస్తూ అడిగాడు.

“నీ పేరేంటి?”

“డాలీ” తలెత్తకుండానే చెప్పింది.

“నాకు ఇలాంటి కుక్క పిల్ల కావాలి…” ఆపుకోలేక అడిగింది. అతను గట్టిగా నవ్వాడు. ఎందుకు నవ్వుతున్నాడో అర్థం కాలేదు డాలీకి.

“నీక్కూడా టామీ కావాలా? ఇదంటే నా వైఫ్‌కి చాలా ఇష్టం. నాక్కూడా. మీ నాన్నని కుక్కపిల్లని కొనమని అడుగు” అతని మాటలు విని ఆశ్చర్యంగా చూసింది. కుక్కపిల్లల్ని అమ్ముతారా!

“కుక్క పిల్లని కొనుక్కోవాలా? ఏ షాపులో అమ్ముతారు?” అతను విరగబడి నవ్వితే అతనికేసే చూస్తూ ఉండిపోయింది డాలీ. అతనెందుకు నవ్వుతున్నాడో అర్థం కాలేదు.

“నీకు హైద్రాబాదు తెలుసా? అక్కడనుండి తెప్పించుకున్నాం”

“ఎక్కడుందో తెలుసు. ఎప్పుడూ వెళ్ళలేదు.”

“పోనీ గాజువాక తెలుసా? అక్కడొకాయన కుక్కపిల్లల్ని అమ్ముతాడు”. తనకి తెలీదని చెప్పింది డాలీ. ఇంకా రెండు మూడు ప్రశ్నలేసాడు. కొన్ని డాలీకి అస్సలు అర్థం కాలేదు. చివరకి అతనే అన్నాడు.

“రేపు మీ అమ్మగారిని తీసుకొని రా! ఎక్కడ దొరుకుతుందో చెబుతాను.”

అమ్మ పేరెత్తగానే డాలీకి భయమేసింది. అమ్మ కుక్క పేరు చెబితేనే తిట్టిపోస్తుంది. అలాగే అని టామీని మరోసారి గట్టిగా ముద్దెట్టుకొని, అక్కడనుండి వెళిపోయింది. కొంత దూరం వెళ్ళాక వెనక్కి తిరిగి చూసింది. ఒక చేత్తో సిగరెట్ పట్టుకుని, రెండో చేత్తో టామీ వీపుని రుద్దుతూ ఆ బెంచీ మీద కళ్ళు మూసుకొని ఆలోచిస్తూ ఉన్నాడు. కాసేపు అలాగే నిలబడి టామీ కేసి చూస్తూ ఉండిపోయింది డాలీ. టామీ కూడా తనకేసే చూస్తోంది. అతను మాత్రం కళ్ళు మూసుకొని కూర్చున్నాడు. మధ్య మధ్యలో రింగు రింగులుగా పొగొదులుతున్నాడు.

ఎప్పుడూ చూసే దృశ్యమయినా డాలీ మస్తిష్కంలో అదెప్పుడూ కొత్తగానే రూపు దిద్దుకుంటుంది.