నిసి షామల్, సోఫాలో పడుకుని మహాకవి కాళిదాసు విరచితమైన “మేఘ సందేశం” రెండు పుస్తకాలు -ఒకటి విద్వాన్ కోసూరు వెంకట నరసింహరాజు గారు వ్యాఖ్యానం చేసిందీ, ఇంకొకటి డాక్టర్ మహీధర నళినీమోహన్, మాత్రా చందస్సులో ఆయన అనుసరణ, వ్యాఖ్యానం రాసింది – ఒకటి మార్చి ఒకటి చదువుతూంది.

ఈ పద్యాలు కాళిదాస మహాకవి మేఘసందేశం కావ్యంలో, ఉత్తర మేఘం భాగంలో , అలకాపురి సౌందర్యాన్ని వర్ణించడానికి వాడారు. పద్యాలు చదివి పై రచయితల సాయంతో వాటిని అర్ధం చేసుకుని, అలకానగరం అచ్చంగా అమెరికా దేశంలో ఫ్లారిడాలో, ఈ నేపుల్స్ నగరం లాగానే ఉంది సుమా అని పొంగి పోయింది.

అలకాపురికీ, నేపుల్స్ నగరానికి ఎన్నో పోలికలు కనిపిస్తాయి. ఆ నగరం లాగానే, ఈ నగరం మేఘుడి లాటి్దే. మేఘుడిలో మెరుపుతీగలుంటాయి. నగరంలో ఇళ్ళలో మెరుపుతీగల వంటి సుందరులు ఉన్నారు. మేఘుడిలో రంగుల ఇంధ్ర ధనుస్సు ఉంది ఇక్కడి ఇళ్ళలో రంగుల తైల చిత్రాలు ఉన్నాయి. మేఘుడిలో గంభీరమైన వీనుల విందైన శబ్దాలున్నాయ్. ఈ నగరంలో ఇళ్ళలోనూ శ్రావ్యమైన సంగీతం వినిపిస్తుంది. మేఘుడిలో జలం ఉంది. నేపుల్స్ నగరం అంతా అందమైన సరస్సులు, సముద్రపు పాయలు. మేఘుడు ఉన్నతుడు. అతడిలాగే నగరంలో భవనాలు ఉన్నతాలు. ఇవీ ఆకాశాన్ని అంటుతాయి.

నగరంలోని చెట్ట్లు ఎప్పుడూ పూలతో నిండి ఉంటాయి. వాటిని తుమ్మెదలెప్పుడూ ఆవహించి ఉంటాయి. కొలనుల్లో తామర తీగెలు వాటికి పద్మాలు, వాటి మొలనూలులా వాటి చుట్టూ తిరిగే హంసల (కొన్నిచో బాతులు) బారులు. ఇక రాత్రులలో వెన్నెల లంటారా, అవి అత్యంత ఆనంద దాయకాలు.

నగర వాసులు ఆనందప్రియులు. మేడల్లో ఉండే వారి సహచరులు అందమైన వారు. మేడలు పైభాగాలు పాలరాతితో చేసినందున వాటిలో నక్షత్రాలు ప్రతిఫలిస్తూ, అక్కడా పువ్వులు జల్లినట్లే అనిపిస్తుంది. నగర వాసులు, మృదంగ వాద్యాలు వింటూ, సురాపానం చేస్తూ, సుఖాలలో తేలుతారు.

ఆమె చదువుతూ, ఇలా పోల్చి చూస్తూ, ఆనందిస్తూండగా, వెస్ట్ మినిస్టర్ ఏబీ లో లాగా డోర్ బెల్ ఇల్లంతా ధ్వనించేట్లు, గంటలు వినిపించింది.

నిసి బైటికి వెళ్ళింది. తోటమాలి ఆమెతో మాట్లాడ్డానికి బెల్ కొట్టి మళ్ళీ పనిలోకి వెళ్ళినట్లున్నాడు.

ఆ ఇల్లు తెలుపు లేత గులాబీ రంగులు కలిసి ఉంటుంది. ఎత్తైన స్తంభాలు. వెడల్పాటి సింహద్వారం. ఇంటి ముందు అంతా అర్ధచంద్రాకారమ్లో ఇటుక రాయి పరచి ఉంది. నిసి వెళ్ళి, తన భర్త బహుమతిగా ఇవ్వగా, తను నాటిన మల్లె దగ్గర నిలబడింది. అది ఇంత మొక్కై వచ్చి , ఇప్పుడు పెద్ద కుదురై , చకచక తీగలు సాగుతున్నది. కుడి వైపు గోడకు ఆనుకుని గరాజ్ కీ గాజు కిటికీ కి పక్కన, ఈ తీగ అందంగా పాకుతూంది. దానికి సహాయంగా ఎన్నో డైమండ్ల ఆకారం లో , గో్డ మీద ఇనుప తీగె నేలనుండి కప్పుదాకా సిమ్మెట్రికల్ గా కంటికి ఆకర్షణీయంగా ఉండేట్లు అమర్చాడు తోటమాలి లూపే.

ఇప్పుడే ఈ దృశ్యం ఇంత కన్నుల పండువగా ఉంది. ఈ మల్లె ఈ ఇనుపతీగ ననుసరించి పాకి ఘుమ్మున పూలు పూస్తే ఆ సుందర దృశ్యం ఇంటి లోనించి వెలుపటి నుంచి తను కొన్నాళ్ళలొ చూడటం , ఆ ఆకుల తీరైన రూపం, ఆ పచ్చదనాలు, ఆ మూడు మూడు మొగ్గల గుత్తుల తెల్లని అందం, సువాసనలు మనసులో ఊహించుకుని, ఆనందంతో వణికి పోయింది నిసి .

ఇంటిముందు లూపే ట్రక్కు ఆగిఉంది. వారం వారం వస్తాడు లూపే, తన ట్రక్కులో మెక్సికన్ పని కుర్రాళ్ళు, కావలసిన సామగ్రితో కలిసి. ట్రాక్టర్లు, ఎలెక్ట్రిక్ రంపాలు పని ఆరంభించాయ్. కుర్రాళ్ళు చకచకా పైనుండి రాలిన పెద్ద కొబ్బరి మట్టలు, తాటి మట్టలు పోగెసి ట్రక్కులో పడేస్తున్నారు. ఒకడు, లాన్ కత్తిరిస్తున్నాడు. ఇంకొకతను చిన్న ఆర్నమెంటల్ పామ్స్ , ఇతర పూల మొక్కలను సరిఐన ఆకారంలో కత్తిరిస్తున్నాడు.

అంతలోనే వచ్చి పక్కన నిల్చున్నాడు తోటమాలి లూపే.

“లూపే! భలే బాగా చేశావయ్యా, నీ పనితనం నాకు నచ్చింది” అంది. మల్లె మొక్క వేపు చూపిస్తూ. లూపే ఎంతొ సంతోషంగా నవ్వాడు.

లూపే ధృడకాయుడు. ఎంత ఎత్తో అంత వెడల్పుగా ఉంటాడు. పెద్ద తల. చదరపు ముఖం. నవ్వినపుడు పెద్ద పళ్ళు చిగురులతో సహా కనిపిస్తాయి. తన కుర్రాళ్ళతో కలిసి పని చెస్తాడు. అంత పెద్ద తోటా ఒక పది పదిహేను నిమిషాల్లొ పని ముగించేస్తారు. ఒక్కో సారి నిసి లోపలినించి అతనికేమైనా చెప్పాలని ఆమె చెతిలో పని ముగించుకుని వచ్చేసరికి అతను అక్కడ ఉండడు. అంత చురుగ్గా పని ముగించుకుని వేళ్ళి పోతారు వాళ్ళు.

లూపే, “మీరు బోగన్ విల్లా ఈ పెద్ద ఇనప కుండిలలో అన్ని రంగులు కలిపి పెట్టించారు. అది గమనించి, ఈ కెన్సింగ్టన్ గార్డెన్స్ లో ఇంకా కొంతమంది అలాటి పని వారి తోటల్లోనూ చెయ్యమని నన్నడిగారు.” అని చెప్పాడు.

నిసి డ్రైవ్ వేకి రెండు పక్కలా ఎరుపు, పసుపు, తెలుపు రంగుల మిశ్రమంలొ వెలిగి పోతున్న బోగన్ విల్లా వంక గర్వంగా చూసుకుంది. మధ్యలోఉన్న గడ్డిలో ఇండియాలో చిలకమొక్కల్లాటి ఇంపేషన్స్ పూలు కుప్పలు కుప్పలు.

“ఈ మధ్య పోర్ట్ రాయల్ తోటలు చూడ్డానికి వెళ్ళినప్పుడు అక్కడి ఒక తోట చాలా నచ్చింది లూపే. కొన్ని ఆ ఐడియాలు ఇక్కడ వాడాలి మనం.” అంటూ అతనితో కలిసి నడిచి ఎక్కడ ఎంత సైజు గులాబి వెన్నముద్దలు, ఒంటిరెక్క మందారాలు, తెల్ల కాశ్మీరాలు, కనకాంబరాలు గుంపులుగా ఏ రంగుల్లొ నాటాలో, ఎక్కడ అరిటి మొక్కకు చోటుందో వాళ్ళమ్మాయి కోసం, ఎక్కడ మామిడి చెట్టుకు చోటుందో, వాళ్ళాయన కోసం, అన్నీ వివరంగా మాట్లాడింది.

ఈ పనులంటే ఆమెకు ఎక్కడలేని ఇష్టం. ఆమె రక్తంలొ మరి మట్టితో, మట్టినుండి వచ్చే చెట్టు చేమలతో ఘనిష్ట సంబంధాలున్నాయి మరి. వాల్ స్ట్రీట్ లో పని చేస్తూ ఒక్క మొక్క ఐనా నాటి ఎరుగని తన కూతుర్ని, ఆ తరం వారైన ఇతర చుట్టాల పిల్లలనూ తలుచుకుని, దేశంలో డబ్బు ఘనంగా పెంచుతున్నారు కాని, వీళ్ళు కొందరు ఒక్క పచ్చని మొక్క పెంచలేదు కదా ఇంతవరకూ అనుకుంటుంది నిసి.

లొపలికి వెళ్ళి కొంచెం ఉప్మా ఒక ఐదు నిమిషాల్లొ చేసి అది తినటం , ఒక కప్పుడు చల్లని పాలు తాగటం తొందరగా ఐపోయింది. అన్నిటి కన్నా తక్కువ సమయం తిండి మీద గడుపుతుంది, నిసి. వెనకటి డాక్టరు అలవాటు పోదు. ఇప్పుడు కావలసిన విశ్రాంతి ఉన్నా, బల్ల దగ్గరైనా కూర్చోకుండా, కిచెన్ సెంటర్ ఐలండ్ దగ్గర నిల్చుని తినేసి వెళ్ళిపోతుంది.

ఆ తినే టైములోనే ఫోన్ మోగింది. ఎత్తి హలో అనగానే అవతలి మాటలు విని “ఐతే ఈ రోజు రావన్న మాట , సరే సరే, మళ్ళీ నీకు సరిగ్గా పరిస్థితి తెలిసాక, ఫోన్ చేస్తావు కదూ! గుడ్ లక్, స్వీటీ! రేపు కలుస్తామేమో ఐతే. ఐ హోప్ సో ” అని ఫోన్ పెట్టేసింది.

ఆ పైన తన లైబ్రరీలోకి వెళ్ళి పోయిందామె మళ్ళీ .