లోకం – మూల కవిత

లోకం అనువాద కవితకు తమిళ మూలం: తెలుగు, తమిళ్ లిపులలో.

ఉలగం – వైరముత్తు
సంపుటి: తమిళుక్కు నిఱముండు – 1995 (తమిళానికి రంగుంది)

உலகம் – கவிப்பேரரசு வைரமுத்து
(‘தமிழுக்கு நிறம் உண்டு’ 1997)

తెలుగు లిపిలో


ఉన్నై పార్తు ఉలగం కురైక్కుం
తన్నంబిక్కై తళర విడాదే
ఇరట్టై పేచ్చుప్ పేసుం ఉలగం
మిరట్టుం తంబి మిరణ్డు విడాదే

ఒవ్వొరు వాయిలుమ్ ఒట్ఱై నాక్కు
ఉలగిన్ వాయిల్ ఇరట్టై నాక్కు
ఎనక్కు నేర్‌న్ద ఇళిమొళి ఎల్లాం
ఉనక్కు చొల్గిఱేన్ ఉళ్ళత్తిల్ ఎళుదు


ఇన్నిసై తమిళై ఎళిమై సెయ్దేన్
ఇలక్కియం ఇల్లై లేగియం ఎన్ఱదు
తిరైప్పాట్టుక్కుళ్ సెళుందమిళ్ సెయ్దేన్
పరిమేలళగరై వరచ్చొల్ ఎన్ఱదు

కుఱుందోగై కంబన్ కొట్టి ముళక్కినేన్
గుండుచ్చట్టియిల్ కుదిరై ఎన్ఱదు
ఎలియట్ నెరుడా ఎల్లామ్ సొన్నేన్
తిఱమై ఎల్లాం తిరుడియదెన్ఱదు

ఎళియ తోట్ఱమే ఇయల్బెన ఇరుందేన్
వడుగ పట్టి వళియుదు ఎన్ఱదు
అళగాయ్ నానుం ఆడైగళ్ కొణ్డేన్
కళుదైక్కెదఱ్కు కణ్మై ఎన్ఱదు

మేడైయిల్ కాల్మేల్ కాలిట్టమర్‌న్దేన్
పడిత్త తిమిర్దాన్ పణివిల్లై ఎన్ఱదు
మూత్తవర్ వందదదుం ముదలిల్ ఎళుందేన్
కవిఞన్ నల్ల ‘కాక్కా’ ఎన్ఱదు

ఉయర్‌న్దోర్ పెరుమై ఉవందు పుగళ్‌న్దేన్
కాదిల్ పూ వైక్కిఱాన్ గవనం ఎన్ఱదు
విరల్‌నగత్తళవు విమర్సనం సెయ్దేన్
అరివాళ్ ఎడుక్కిఱాన్ ఆబత్తు ఎన్ఱదు

మట్ఱవర్ సూళ్చియాల్ మణ్ణిల్ విళుందేన్
బుద్ది కొళుత్తవన్ పుదైందాన్ ఎన్ఱదు
మూచ్చు పిడిత్తు ముట్టి ముళైత్తేన్
తందిరక్కారన్ తళ్ళినిల్ ఎన్ఱదు

పగైయై కణ్డు పైయ నగర్‌న్దేన్
బయందువిట్టాన్ పావం ఎన్ఱదు
మోది మిదిత్తు ముగత్తిల్ ఉమిళ్‌న్దేన్
విళంగివిట్టదా మురుగం ఎన్ఱదు

పణత్తిల్ పొరుళిల్ పట్ఱట్ఱిరున్దేన్
వఱుమైయిన్ విందిల్ పిఱందవన్ ఎన్ఱదు
ఎన్నైత్ తేయ్‌త్తు మణ్డబం కట్టినేన్
పులవన్ ఇల్లై బూర్ష్‌వా ఎన్టదు

సోంద ఊరిల్ తుళినిలం ఇల్లై
ఇవనా మణ్ణిన్ మైందన్ ఎన్ఱదు
తెన్నై మరంగళ్ తేడి వాంగినేన్
పణ్ణైయార్ ఆనాన్ పావలన్ ఎన్ఱదు

కయవర్ కేట్టాల్ కాసు మఱుత్తేన్
కఱక్క ముడియా కంజన్ ఎన్ఱదు
ఉణ్మై ఇరుందాల్ ఉఱుపొరుళ్ కొడుత్తేన్
ఉదఱిత్తిరియుమ్ ఊదారి ఎన్ఱదు

మంగైయరిడైయే మౌనం కాత్తేన్
కవిఞన్ ఎన్ఱ గర్వం ఎన్ఱదు
పెణ్గళ్ సిలరుడన్ పేసత్తొడంగినేన్
కణ్గళైక్కవని కామం ఎన్ఱదు

విరుదుగళ్ కళుత్తిల్ వీళక్కణ్డేన్
కురుట్టు అదిర్ష్‌టం కూడియ దెన్ఱదు
మీణ్డుమ్ మీణ్డుం వురుదుగళ్ కొణ్డేన్
డెల్లియిల్ యారైయో తెరియుమ్ ఎన్ఱదు

దిసైగళ్ తోఱుం తేది కొడుత్తేన్
అయ్యో పుగళుక్కలైగిఱాన్ ఎన్ఱదు
నేరక్కుఱైవు నిఱుత్తిక్కొణ్డేన్
కణక్కుప్పార్కిఱాన్ కవిఞన్ ఎన్ఱదు


అప్పడి ఇరుందాల్ అదువుం తప్పు
ఇప్పడి ఇరుందాల్ ఇదువుం తప్పు
కత్తుం నాయ్క్‌కు కారణం వేణ్డాం
తన్‌ నిళల్ పార్తుత్తానే కురైక్కుం

ఉలగిన్ వాయైత్ తైత్తిడు; అల్లదు
ఇరణ్డు సెవిగళై ఇఱుక్కి మూడిడు
ఉలగిన్ వాయై తైప్పదు కడినం
ఉందన్ సెవిగళ్ మూడుదల్ సులబం


తమిళ లిపిలో

உன்னைப் பார்த்து உலகம் குரைக்கும்
தன்னம்பிக்கை தளர விடாதே
இரட்டைப் பேச்சுப் பேசும் உலகம்
மிரட்டும் தம்பி மிரண்டு விடாதே

ஒவ்வொரு வாயிலும் ஒற்றை நாக்கு
உலகின் வாயில் இரட்டை நாக்கு
எனக்கு நேர்ந்த இழிமொழி எல்லாம்
உனக்குச் சொல்கிறேன் உள்ளத்தில் எழுது


இன்னிசைத் தமிழை எளிமை செய்தேன்
இலக்கியம் இல்லை லேகியம் என்றது
திரைப்பாட்டுக்குள் செழுந்தமிழ் செய்தேன்
பரிமே லழகரை வரச்சொல் என்றது

குறுந்தொகை கம்பன் கொட்டி முழக்கினேன்
குண்டுச் சட்டியில் குதிரை என்றது
எலியட் நெருடா எல்லாம் சொன்னேன்
திறமை எல்லாம் திருடிய தென்றது

எளிய தோற்றமே இயல்பென இருந்தேன்
வடுக பட்டி வழியுது என்றது
அழகாய் நானும் ஆடைகள் கொண்டேன்
கழுதைக் கெதற்குக் கண்மை என்றது

மேடையில் கால்மேல் காலிட் டமர்ந்தேன்
படித்த திமிர்தான் பணிவில்லை என்றது
மூத்தவர் வந்ததும் முதலில் எழுந்தேன்
கவிஞன் நல்ல ‘காக்கா’ என்றது

உயர்ந்தோர் பெருமை உவந்து புகழ்ந்தேன்
காதில் பூ வைக்கிறான் கவனம் என்றது
விரல்நகத் தளவு விமர்சனம் செய்தேன்
அரிவாள் எடுக்கிறான் ஆபத்து என்றது

மற்றவர் சூழ்ச்சியால் மண்ணில் விழுந்தேன்
புத்தி கொழுத்தவன் புதைந்தான் என்றது
மூச்சுப் பிடித்து முட்டி முளைத்தேன்
தந்திரக் காரன் தள்ளிநில் என்றது

பகையைக் கண்டு பைய நகர்ந்தேன்
பயந்துவிட்டான் பாவம் என்றது
மோதி மிதித்து முகத்தில் உமிழ்ந்தேன்
விளங்கி விட்டதா மிருகம் என்றது

பணத்தில் பொருளில் பற்றற் றிருந்தேன்
வறுமையின் விந்தில் பிறந்தவன் என்றது
என்னைத் தேய்த்து மண்டபம் கட்டினேன்
புலவன் இல்லை பூர்ஷ்வா என்றது

சொந்த ஊரில் துளிநிலம் இல்லை
இவனா மண்ணின் மைந்தன் என்றது
தென்னை மரங்கள் தேடி வாங்கினேன்
பண்ணையார் ஆனான் பாவலன் என்றது

கயவர் கேட்டால் காசு மறுத்தேன்
கறக்க முடியாக் கஞ்சன் என்றது
உண்மை இருந்தால் உறுபொருள் கொடுத்தேன்
உதறித் திரியும் ஊதாரி என்றது

மங்கைய ரிடையே மௌனம் காத்தேன்
கவிஞன் என்ற கர்வம் என்றது
பெண்கள் சிலருடன் பேசத் தொடங்கினேன்
கண்களைக் கவனி காமம் என்றது

விருதுகள் கழுத்தில் வீழக் கண்டேன்
குருட்டு அதிர்ஷ்டம் கூடிய தென்றது
மீண்டும் மீண்டும் விருதுகள் கொண்டேன்
டெல்லியில் யாரையோ தெரியும் என்றது

திசைகள் தோறும் தேதி கொடுத்தேன்
அய்யோ புகழுக் கலைகிறான் என்றது
நேரக் குறைவு நிறுத்திக் கொண்டேன்
கணக்குப் பார்க்கிறான் கவிஞன் என்றது


அப்படி இருந்தால் அதுவும் தப்பு
இப்படி இருந்தால் இதுவும் தப்பு
கத்தும் நாய்க்குக் காரணம் வேண்டாம்
தன்நிழல் பார்த்துத் தானே குரைக்கும்

உலகின் வாயைத் தைத்திடு; அல்லது
இரண்டு செவிகளை இறுக்கி மூடிடு
உலகின் வாயைத் தைப்பது கடினம்
உந்தன் செவிகள் மூடுதல் சுலபம்