(అమెరికాలో కొత్తదంపతుల అనుభవాల్ని అనుభూతుల్ని అందంగా మధురసనిష్యందంగా మనముందుంచుతున్న కె. వి. గిరిధరరావు కథలు “ఈమాట” పాఠకులు ఈపాటికే కొన్ని చూశారు. ఆకోవలోదే ఈ “మల్లెపూలు” కూడ. దాంపత్యంలోని చిరుకోర్కెలు, అవి తీర్చుకోవటంలో కలిగే తమాషా అనుభవాలు అనుభవైకవేద్యాలు.)
“ఎంత బావుందీ వెన్నెల”అన్నాడు మధు.
ప్రక్కన కూర్చుని కునికిపాట్లు పడుతున్న శైలజ ఆవులిస్తూ “బాహనే వుంది ల్హెండి” అంది కళ్ళు తెరవకుండానే.
ఫ్రీ వే మీద కారు డెబ్భై మైళ్ళ వేగంతో వెళుతోంది.
“అబ్బ లెద్దూ…నాకు బోరు కొడుతోంది. లేచి ఒక్కసారలా ఆకాశం వంక చూడు ఎంత బావుందో” అంటూ, కుడి చేత్తో మూన్రూఫ్‌ ఓపెన్‌ చేసాడు.
పున్నమిలా వుంది. చంద్రుడు నిండుగా నవ్వుతున్నాడు.
వెన్నెల నవ్వుల వరదలో కొట్టుకు పోయినన్ని చుక్కలు కొట్టుకుపోగా, మిగిలినవి ఒక దానితో ఒకటి పోటీ పడుతూ, చందమామను ఇంప్రెస్‌ చేయడానికన్నట్లు రోజూ కంటే బాగా మెరుస్తున్నాయి. దూరం నుంచీ ఓ తారక తన ఓణీని విసిరింది చందమామను వలలో వేసుకోవాలని.
“బాగా అలసటగా వుందండి” అంది శైలజ కళ్ళు తెరుస్తూ.
“కళ్ళు మూసుకుంటే అలాగే వుంటుంది. లే…లేచి పాటలేమైనా ప్లే చెయ్యి” అన్నాడు మధు, లేన్‌ ఛేంజ్‌ చేస్తూ.
“మంచి పాటలేమున్నాయబ్బా …” అని కెస్సెట్లు, సీడీ లు వెదుకుతూ
“పాత పాటలా… కొత్త పాటలా ” అడిగింది శైలజ.
లాస్‌ వేగస్‌ లో వీకెండు గడిపి, ఆదివారం రాత్రి ఫీనిక్స్‌ కు బయల్దేరారు .
“ఏ వైనా పర్లేదు. కొంచెం శ్రావ్యంగా వుండేవి పెట్టు…పాత వేమైనా వున్నాయా?”
“ఇదేదో బాగా పాతపడినట్లుంది. ఇది ప్లేచేయనా… “అంటూ, బాగా పాతగా కనిపిస్తున్న కెస్సెట్టును తీసి, ప్లేయర్‌ లో పెట్టింది.
మనసున మల్లెల మాలలూగెను… పాట మొదలయింది.
“శైలూ, మన పెళ్ళైన కొత్తల్లో… మనమిక్కడకు రాబోయే ముందు, ఓ రోజు మీ మేడ మీద వెన్నెలలో…”
“అబ్బ ఇప్పుడవన్నీ ఎందుకు గుర్తు చేస్తారు…”అంది సిగ్గునభినయిస్తూ.
శైలజ మత్తు కొంచెం తగ్గింది.
“ముందు మల్లెపూల గుబాళింపు, ఆ వెనక తెల్ల చీరలో, బరువుగా వాలబోతూన్న కనురెప్పల వెనుక గమ్మత్తుగా మెరిసే కళ్ళతో…అప్పుడే ఆకాశంలోంచి జారిన వెన్నెల ముద్దలా … అప్సరసలా…”
నిద్ర మత్తు పూర్తిగా ఎగిరిపోయింది.
“అబ్బాయిగారికి లాస్‌ వేగస్‌ దెబ్బ బాగానే తగిలినట్లుంది…అన్నట్లు మన మిక్కడికి వచ్చేక ఎప్పుడైనా ఓ మూరెడు మల్లెపూలు తెచ్చారా?”
“మల్లెపూలా? ఇక్కడ దొరుకుతాయా?” అడిగేడు ఆశ్చర్యంగా.
“ఎందుకు దొరకవ్‌ . మీకు తేవాలనే ఇంట్రెస్టు వుండాలేగానీ…” అంది శైలు.
” నిజంగా దొరుకుతాయా?”
“నిజమేనండీ బాబు…అయినా భార్య మీద ప్రేముంటే అడవిలో వున్నా మల్లెలు తేవొచ్చు”
“నీకు పుణ్యముంటుంది గానీ, ప్రేమకు ఈ మల్లెపూలకు లింకు పెట్టొద్దు డియర్‌ … కొన్ని విషయాల్లో అమెరికా అడవికంటే ఘోరం “అన్నాడు మధు.
“నాకవేమీ తెలియవు. మీగ్గానీ నామీద నిజంగా ప్రేముంటే … రేపు సాయంత్రానికల్లా నాకో మూరెడు మల్లెపూలు తేవాలి” చెప్పింది ఇక అదే ఫైనలన్నట్లు.
“అబ్బ ఎప్పుడూ నువ్వింతే! ఒకవేళ దొరక్క పోతే?”
“సింపుల్‌ … నామీద నీకు ప్రేమ లేనట్లే”
“మరోసారి ఆలోచించవూ?” ప్రాధేయపడుతూ అడిగేడు.
“ఇక ఆలోచించడానికేమీ లేదు. రేపు సాయంత్రం మల్లెపూలు తేకపోయారో అప్పుడు చెబుతా మీపని!”అంది శైలజ బెదిరిస్తున్నట్లు.
“పోనీ నాలుగైదు రోజులు గడువివ్వరాదూ?”
“నాలుగైదు రోజులా …సరే… అలాగే కానీండి” అంది శైలజ వుదారంగా.
ఇదంతా గమనిస్తున్న చందమామ మబ్బు చాటుకు వెళ్ళి పక పకా నవ్వాడు. చుట్టూ వున్న చుక్కలు దేనికది, తమను చూసే మామ నవ్వేడని, ఆనందంగా మెరిసే కళ్ళతో నవ్వడం మొదలెట్టాయి.
0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000్‌
మర్నాడు ఆఫీసు నుంచి ఇంటికి వెళ్ళే దారిలో ఫ్లోరిస్ట్‌ దగ్గర ఆగి “జాస్మిన్‌ లున్నాయా?” అనడిగేడు మధు.
“ఏ జాస్మిన్‌ లూ?”అడిగేడు పూల షాపతను, ఇంగ్లీషులో మెక్సికన్‌ యాసతో.
ఓహో వాటిలో వెరైటీలు కూడా వుంటాయా అనుకుని, “ఏ జాస్మిన్లున్నాయి మీ దగ్గర” అడిగేడు.
“ప్రస్తుతానికైతే ఏరకమూ లేవు. మీకే రకం కావాలో చెబితే తెప్పిస్తానికి ప్రయత్నిస్తాం” చెప్పాడు వినయంగా.
“ఎన్ని రోజుల్లో అందిస్తారు?” అడిగేడు.
“మీక్కావలసిన వెరైటీ బట్టి ఎంత టైము పడుతుందో చెప్పగలను”అన్నాడు షాపతను, కంప్యూటర్‌ కీ బోర్డు మీద వేళ్ళతో నొక్కుతూ, స్క్రీను మీద చూస్తూ.
మళ్ళీ మొదటికొచ్చాడు వీడు. లాభంలేదు వీడ్నే అడిగేద్దాం అనుకుని,”ఇంతకీ జాస్మిన్లలో ఏమేం రకాలున్నాయి” అడిగాడు మధు.
“స్పానిష్‌ , ఇటాలియన్‌ , యేషియన్‌ స్టార్‌ , వైట్‌ జాస్మిన్‌ , వింటర్‌ జాస్మిన్‌ , ఇండియన్‌ , షోవీ జాస్మిన్‌ …” స్పీడుగా, గుంటూరు శంకర్‌ విలాస్‌ హోటెల్లో సర్వరు వేడిగా ఏమున్నాయో ఏకరువు పెట్టినట్లూ.
ఇండియన్‌ అన్న శబ్దం వినగానే, కావలసింది దొరికినట్లు ఫీలై, “అద్గదీ… నాకు ఇండియన్‌ జాస్మిన్లు కావాలి” అన్నాడు మధు.
“అవి దొరకడం బాగా కష్టమనుకుంటాను” అని వాచీ చూసుకుని, “మీ నంబరు ఇస్తే, వాటి గురించి కనుక్కుని మీకు ఫోను చేస్తాను” అన్నాడు షాపతను.
నంబరిచ్చి, ధాంక్స్‌ చెప్పి, తప్పకుండా కనుక్కుని ఫోను చేయమని చెప్పి బయట పడ్డాడు మధు.
ఇంటికి వెళ్ళగానే “ఏమండీ తెచ్చారా మల్లెపూలు?” అడిగింది శైలజ.
షాపులో దొరకలేదని చెప్పటానికి మనసొప్పక, “ఈ రోజు వర్కు దగ్గర లేటైంది శైలూ. రేపు తెస్తాను” అన్నాడు అలసట నటిస్తూ.
“అయ్యో… మీరు పూలు తెస్తారని గంపెడు ఆశతో ఎదురు చూస్తున్నా” అందామె డిసప్పాయింటుగా.
“రేపుతప్పకుండా తెస్తాగా…” అన్నాడు మధు, కొంచెం విసుగ్గా.
రేపు తేకపోయినా పర్లేదుగానీ, ఎల్లుండు కూడా చేతులూపుకుంటూ ఇంటికి వస్తే, అప్పుడు చూపిస్తా నా తఢాకా, అనుకుంది శైలజ మనసులో.
0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000్‌
మరుసటి రోజు ఇంటర్నెట్‌ లో వెదికాడు మల్లెపూల గురించి.
సమాచారమైతే పోగయిందిగానీ, మధుకు వుపయోగపడే వివరాలు దొరకలేదు. కొన్ని పూల షాపుల సైటు అడ్రెస్‌ లను బుక్‌ మార్కుల్లో దాచుకుని, లంచ్‌ టైం లో, చుట్టూ ఎవరూ లేకుండా చూసుకుని, కొలీగ్‌ ఏంజెలా దగ్గరకు వెళ్ళాడు మధు.
నవ్వుతూ ఆమెను విష్‌ చేసి, “మల్లెపూలు ఎక్కడ దొరుకుతాయో నీకు తెలుసా?” అని అడిగేడు.
“మల్లెపూలా ఎందుకు” అడిగిందామె.
“వూరికే …” అన్నాడు మధు, ఆలోచిస్తూ.
“అలాగా. అయితే నాకు తెలియదు” చెప్పిందామె సాలోచనగా.
ఓహో అలా వచ్చావా అనుకుని, “వూరికే అంటే వూరికే కాదుగానీ, ఓ చిన్న పనుండి” అన్నాడు.
“ఏం పనీ ” అడిగింది ఏంజెలా, కొంచెం దీర్ఘం తీస్తూ.
ఏ విషయాన్నైనా మనకెందుకులెమ్మని వదిలిపెట్టే రకం కాదు ఏంజెలా.
పెళ్ళాం జడలోకని చెబుదామనుకుని, ఆ కాన్సెప్ట్‌ ఆమె కర్ధమయ్యేలా చెప్పేంత ఓర్పూ, నేర్పూ లేక పూజ కోసమని చెబుదా మనుకున్నాడు. కానీ, “ఏం పూజ, ఏ దేవుడికి పూజ,ఆ దేవుడి పేరును మీ భాషలో ఎలా రాస్తారు, సంస్కృతంలో అయితే ఎలా రాస్తారు, ఆ దేవుడి మహత్తులేమిటి, పుట్టు పూర్వోత్తరాలేమిటి” అంటూ నాన్‌ స్టాపుగా ఆమె అడగబోయే ప్రశ్నావళి గుర్తొచ్చి భయమేసి ఇంట్లో ఫ్లవర్‌ వేజ్‌ లోకని చప్పున చెప్పేడు మధు.
“ఫ్లవర్‌ వేజ్‌ లోకి మల్లెపూలా?” అంటూ ఓ రకంగా చూసి, కుర్చీలో రిలాక్స్డ్‌ గా కూర్చుని, “ఇక ఇప్పుడు చెప్పు … మల్లెపూలను వేజ్‌ లో ఎలా వుంచుతావో” అడిగింది.
అంటే విషయం సమగ్రంగా తనకర్ధమయ్యేంత వరకు వదలదన్న మాట.
మధు మాట్లాడకపోయేసరికి, మళ్ళీ తనే అంది “గులాబి పూలో, బంతి పూలో పెట్టుకోవచ్చు కదా? ప్రత్యేకంగా మల్లెపూలే ఎందుకు పెట్టా లనుకుంటున్నారు” అనడిగింది.
తిక్క పుట్టి అందామనుకున్నాడు కానీ బాగోదని, ఓ వెర్రి నవ్వొకటి నవ్వి “మల్లె పూలైతే మంచి వాసనొస్తాయని” చెప్పేడు.
“అలాగా … అయిడియా బాగానే వుంది. వాసన కోసమే అయితే, మామూలు పూలేమైనా పెట్టి జాస్మీన్‌ స్ప్రే చల్లితే సరిపోతుందికదా?” ఎలావుంది ఈ అయిడియా అన్నట్లు చూసింది.
“సరిపోదు. గులాబీలు మల్లెల వాసనేస్తే ఎబ్బెట్టుగా వుండదూ?” అన్నాడు మధు.
“అలాగైతే ప్లాస్టిక్‌ పూలు లతలతో సహా వాల్‌ మార్టు స్టోరులో దొరుకుతాయి. వాటిలోంచి పూలున్న మల్లె తీగొకటి కొని, దాన్ని వేజ్‌ లో వుంచి పైన దట్టంగా జాస్మీన్‌ స్ప్రే కొట్టెయ్‌ ” అందామె.
ఒప్పుకోక పోతే ఇంకెంత సేపు వాయిస్తుందోనని, “అబ్బ ఎంత గొప్ప సొల్యూషన్‌ . అద్భుతం . ఆహా…ఓహో… చాలా ధాంక్స్‌ ఏంజెలా” అంటూ మొహంలో సంభ్రమాశ్చర్యాలను ప్రకటించేడు మధు.
” ఈ విషయంలో ఇంకేమైనా డౌట్సు వుంటే మొహమాట పడకుండా అడుగు”అందామె నవ్వుతూ.
“తప్పకుండా… మళ్ళీ కలుస్తాను” అంటూ తన సీటు దగ్గరకొచ్చేడు.
ఛా … ఇల్లాంటి వాళ్ళతో లాభం లేదనుకున్నాడు.
మన వాళ్ళనెవరినైనా అడిగితే కాస్తో కూస్తో ముందుకు వెళ్ళొచ్చనుకున్నాడు.
సాయంత్రం ఆఫీసునుంచి రాబోయే ముందు, ఈస్టు కోస్టులో వున్న ఫ్రెండు చలపతికి కాల్‌ చేసేడు, అతనేమైనా ఐడియా ఇస్తాడేమోనని.
చలపతి వాళ్ళావిడ సీత ఫోనెత్తింది. “ఆయన బయటకు వెళ్ళారన్నయ్యగారు. ఓ గంటలో వస్తారు. ఏమైనా అర్జంటు పనా” అడిగింది.
పూల గురించి చలపతి కంటే వాళ్ళావిడకే ఎక్కువ నాలెడ్జి వుంటుందని, ఆమెనే అడిగేడు “మల్లె పూలు అమెరికా లో దొరుకుతాయా” అని.
“ఏమో నండి. నేనైతే ఎక్కడా చూళ్ళేదు. ఇంతకీ వదినేమైనా కావాలని అడుగుతోందా” అంది నవ్వుతూ.
“అబ్బే తనకు కాదు. ఈ వీకెండు చిన్న పూజ చేయిస్తున్నాం. దాని కోసం” కాజ్యువల్‌ గానే అబద్ద మాడేడు.
“ఏం పూజన్నయ్య గారూ? నేనిందాక మాట్లాడినప్పుడు వదిన పూజ గురించి నాతో ఏమీ చెప్పలేదే… నేను మళ్ళీ
శైలజకు ఫోను చేసి కనుక్కుంటాను లెండి. ఈయన వచ్చేక మీకు ఫోను చేయమని చెబుతాను” అంటూ ఫోను పెట్టేసింది.
మల్లె పూల గురించి ఎన్ని అబద్దాలాడాల్సి వస్తోంది? ఎవరిగొయ్యి వాళ్ళు తీసుకోడమంటే ఇదే కాబోలు నను కున్నాడు మధు. నిద్ర పోతున్న భార్యను లేపి, అప్పుడెప్పుడో జరిగిన విషయాల్ని ఆవేశంతో గుర్తు చేసి… పైగా మల్లెపూలను గురించిన పాటల్ని వినిపించి… ఛా ఇంకెప్పుడూ ఇల్లాంటి పనులు చేయకూడదు …శబ్దమయ్యేలా చెంపలేసుకున్నాడు మధు.
సమయానికి బద్రి వాళ్ళు కూడా లేరాయె ఏదైనా ఉపాయం చెప్పడానికి.
ఇంకెవరున్నా రబ్బా కనుక్కోడానికి ఆలోచనలో పడ్డాడు మధు.
ఓసారి ఇండియన్‌ గ్రోసరీ స్టోరులో కూడా ప్రయత్నిద్దామని బయల్దేరాడు.
స్టోరులో వాళ్ళు పూలెందుకని అడిగితే ఏమని చెప్పాలి? పూజ అని చెప్పాలా, లేక ఏదో వైద్యానికని చెప్పాలా? పూజంటే మళ్ళీ ఏం పూజ, ఎక్కడ చేయిస్తున్నారు లాంటి ప్రశ్నలు రావచ్చు. పైపెచ్చు అక్కడ ఏవైనా తెలిసిన మొహాలు కనిపించి, పూజ గురించి విన్నాయంటే … సవాలక్ష ఆరాలు! వైద్య మన్నా చిక్కే. ఏం వైద్యం? ఎవరికి రోగం… ఈ పూల ఖర్చు కూడా ఇన్సూరెన్సు కవర్‌ చేస్తుందా అంటూ ఇంటర్వ్యూలు మొదలెడతారు. కాబట్టి మరేదైనా కారణం ఆలోచించాలి అనుకున్నాడు మధు.
అలా ఆలోచిస్తూండగానే స్టోరు వచ్చేసింది.
కారు పార్క్‌ చేసి, లోపలికి వెళ్ళాడు.
షాపంతా, ఓ సారి తిరిగి చూసేడు ఎవరైనా మల్లె పూలు పెట్టుకుని కనిపిస్తారేమోనని.
నో లక్‌ …
అయినా వీళ్ళ దగ్గర కధలెందుకు. పూలు తలలో పెట్టుకుంటారని వీళ్ళకీ తెలుసు కదా. హు… ఇందాకటి నుంచీ, వీళ్ళకే అబద్దం చెప్పాలా అని ఆలోచించి అనవసరంగా బుర్ర బద్దలు కొట్టుకున్నానే అనుకున్నాడు. రిజిస్టరు దగ్గర కష్టమర్‌ లెవరూ లేరు.
వెంటనే వెళ్ళి అడిగేడు “మల్లెపూలు ఎక్కడ దొరుకుతాయ”ని.
ఎక్కడ దొరుకుతాయో తనకు తెలియదనీ,కాకపోతే అప్పుడప్పుడు ఒకరిద్దరు మల్లెపూలు పెట్టుకొని షాపు కొస్తుంటారనీ చెప్పింది షాపావిడ.
హమ్మయ్య. మొత్తానికి తీగ దొరికిందనుకున్నాడు.
“వారెవరో మీకు తెలుసా” అనడిగేడు చాలా ఉత్కంఠతో.
చూస్తే గుర్తు పట్టగలనని చెప్పింది.
“పోనీ…వాళ్ళు ఎక్కడుంటారు, ఎప్పుడెప్పుడు షాపు కొస్తుంటారు లాంటి వివరాలేమైనా తెలుసా మీకు?” అడిగేడు.
వాళ్ళు మొన్ననే ఓ సారి వచ్చారు. వారం పది రోజులకోసారి వస్తూంటారు. సారీ, మిగిలిన వివరాలు నాకు తెలియవు.
తెలిస్తే చెప్పే దాన్ని అందామె.
తెలిసినా చెప్పదేమోననిపించింది మధుకు.
ఇంటికి వెళ్ళి, మిగిలిన ఫ్రెండ్సును అడిగితే వుపయోగం వుండొచ్చనిపించింది.
“చలపతన్నయ్య ఫోను చేసాడు” అంది శైలజ, లోపలికి వస్తున్న భర్తతో.
“ఎంత సేపయింది” అడిగేడు.
“పావు గంట అవుతోంది. మీరేమిటి మనమేదో పూజో, వ్రతమో చేస్తున్నా మని చెప్పేరట సీత తో”
“అదా…వుట్టినే…” అన్నాడు నవ్వుతూ.
“నేనూ అదే చెప్పాను తనతో… పూజా లేదూ గాడిద గుడ్డూ లేదని. మరి మల్లె పూలెందుకూ అనడిగింది. ఎందుకేమిటే పిచ్చి మొహమా… నేను తలలో పెట్టుకోడానికని చెప్పా. తనూ వాళ్ళ ఆయన్ని అడుగుతానని చెప్పింది”
“అరే… నువ్వెందుకలా చెప్పేవు. నేను చెప్పినట్లే పూజకని చెప్పక పోయావా?” అంటూండగానే ఫోను మ్రోగింది.
శైలజ కాల్‌ రిసీవ్‌ చేసుకుని, “చలపతన్నయ్య” అంటూ మధు చేతికిచ్చింది ఫోను.
“ఏరా బాగున్నావా?”
“గంట క్రితం వరకు బాగానే వున్నా. అయినా ఈ మల్లెపూల గోలేమిట్రా”
“మల్లె పూల గోలా”
“మరే… మా ఆవిడ తనకు మల్లె పూలు తెచ్చే వరకు నన్ను గుమ్మం తొక్కొద్దంటోంది. అసల్నిన్నూ…” అంటూ పూర్తి సంస్కృతం లోకి వెళ్ళే దారిలో వాడుండగానే, తర్వాత మాట్లాడతానంటూ ఫోను కట్‌ చేసాడు మధు.
లాభం లేదు…ఫ్రెండ్సు సలహా దొరకడం కూడా కష్టమే!
పెళ్ళాం తోనే రాజీ పడితే బెటర్‌ కాంపన్సేషన్‌ గా మరేదైనా తనకిష్టమైంది కొనిస్తానంటే ఒప్పుకుంటుందేమో!
అయినా చూద్దాం, తను మరీ గొడవ చేస్తే అప్పుడు చూడొచ్చు అనుకున్నాడు మధు.
0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000్‌
పోనీ ఇండియా ఫోను చేసి లక్కు బాగుండి రెండు మూడు రోజుల్లో వచ్చే వాళ్ళున్నారేమో కనుక్కుంటే ఆలోచన రాగానే ఆలస్యం చేయకుండా ఫోనందుకున్నాడు.
కుశల ప్రశ్న లయ్యేక, “తెలిసిన వాళ్ళెవరన్నా ఇక్కడకు వస్తున్నారా?” అనడిగేడు.
“రేపు రాత్రికి సుధ ఆంటీ బయల్దేరుతోంది, కూతురు దగ్గరకి… ఏమైనా పంపాలా?”
“అలాగా… ఆంటీ గారి తో కాసిని మల్లెపూలు పంపిస్తారా ”
“ఇక్కడనుంచీ మల్లెపూలెందుకురా? అక్కడ దొరకవూ? అయినా మన వూరి నుంచీ విమానం దాకా, అక్కడ నుంచీ మీ వూరు దాకా వచ్చే సరికి వాడి పోవూ?” అనడిగేరు.
అదీ నిజమేనని పించింది.
“తడి గుడ్డలో చుట్టి తెస్తే వాడవు కదా?”సలహా ఇచ్చేడు.
“ఏమో దూరా భారం కష్టమేమో. అయినా అంత అర్జంటుగా నీకు మల్లెపూలెందుకురా” అడిగేరు.
“అదీ… మరే … శనివారం ఓ పూజ చేయ్యాలనుకొంటున్నాం అందుకు”
“అక్కడ అసలు పూలే దొరకవా?”
“అన్నీ దొరుకుతాయి గాని, మల్లెపూలు దొరకడంలేదు”
“మల్లె పూలతోనే పూజ చెయ్యాలా?”
“అవును… ఇక్కడికీమధ్యనే మల్లేనంద స్వామి అని ఒక కొత్త స్వామి వచ్చాడు. ఆయనకు మల్లెపూలతో పూజ చేస్తే చాలా మంచిదట. అందుకని…”
“అంతేనా లేక మీ ఆవిడకా”
“అబ్బ పూజకే … ఇంతకీ పంపిస్తున్నారా?” అడిగేడు విసుగు ధ్వనిస్తూ.
“కష్టమనుకుంటారా. ఇది సీజను కాదుగా … అయినా పోయిన సారి మీ ఆవిడ కరివేపాకు పాక్‌ చేసుకుంటే ఆకులూ, కాయలూ అమెరికాలోకి తీసుకెళ్ళకూడదన్నావుగా? మరి పూలైతే ఓకేనా?”అడిగేరు.
“పూలైనా కష్టమే. పైగా పెద్దావిడ ఆవిడకెందుకులే ట్రబులు. ఇక్కడే నేను ట్రై చేస్తాను. మళ్ళీ మాట్లాడతాను …” అని ఫోను పెట్టేసాడు మధు.
“పంపిస్తామన్నారా?”అడిగింది శైలజ.
“ఇప్పుడక్కడ దొరకవట. ఇదసలు మల్లె పూల సీజను కాదని చెప్పారు. పైగా పూల లాంటివి బయట దేశాలనుంచీ ఇక్కడకు తేకూడదు కదా! ఇక ఆ గొడవ వదిలెయ్య కూడదూ” అన్నాడు శైలజ ప్రక్కనే కూర్చుని, గాజులతో ఆడుకుంటూ.
“అక్కడ సీజను కాదేమో గానీ ఇక్కడిప్పుడు సీజనే” అంది శైలజ.
“నీకెలా తెలుసు?” ఆశ్చర్యంతో అడిగేడు.
“పోయిన వారం సినిమాకు వెళ్ళినప్పుడు చూసా”
“ఏదీ సినిమా లో పూలనా?”
“కాదు, సినిమా కొచ్చిన ఓ అమ్మాయి పెట్టుకుంటే”
మొత్తానికి మరో క్లూ దొరికింది …అంటే … ఈ వూళ్ళోనో, ప్రక్క వూళ్ళోనో మల్లె పూలు దొరుకుతాయి.
“ఆమె ఎవరో నీకు తెలుసా?”
“తెలియదు. వాళ్ళు మనకంటే బాగా లేటుగా వచ్చారు. సినిమా అయిపోయాక అడుగుదామంటే, ముందే వెళ్ళి పోయారు”
“అంతకు ముందు ఆమెను చూసిన గుర్తేమన్నా వుందా? ఏ దైనా పార్టీ లో గాని, స్టోరులో గానీ”
“చెప్పానుకదా! వాళ్ళు సినిమా మొదలెట్టాక వచ్చారని. ఎలా కనిపిస్తారు?” విసుగ్గా అంది, ఆవులిస్తూ.
“మరి చీకట్లో ఆమె పెట్టుకుంది మల్లె పూలని అంత ఖచ్చితంగా నీకెలా తెలుసు?” లాజిక్కు అదిరిందనుకున్నాడు.
“ఖచ్చితంగా తెలీదనుకో. తలలో చీకట్లో తెల్లగా కనిపిస్తే మల్లెపూలనుకున్నా. అదీగాక మల్లెపూల వాసన కూడా వచ్చింది ధియేటర్‌ లో ”
“వాళ్ళు ఏవో పిచ్చి ప్లాస్టిక్‌ పూలను తలలో పెట్టుకుని, జాస్మిన్‌ సెంటు స్ప్రే చేసుకుని వుండొచ్చుకదా”
“వుండొచ్చు…”
“నాలుగు రోజులనుంచీ చూస్తున్నావుగా… కళ్ళు తెరిచినా, కళ్ళు మూసినా మల్లెపూల గురించే ఆలోచిస్తున్నా”
“తెలుసు … రాత్రి నిద్రలో కూడా వాటి గురించే కలవరిస్తున్నారు”
“చూడు ఇంత తీవ్రంగా వెదుకుతున్నా నాకు దొరకడం లేదు. పోనీ మల్లెపూలకు బదులు ఓ గోల్డ్‌ కాయిన్‌ కొనివ్వనా?”
“ఒకటా… నేను రెండు జడలు వేసుకుని పూలు పెట్టుకుందామనుకున్నా”
“అబ్బ… నీకు రెండు జడలు బాగోవు శైలూ”
“వూహూ… ఐతే నాకు మల్లె…”
“సర్లే రెండు కాయిన్స్‌ … సరేనా?!”
“ఓకే ” అంది శైలజ వెలిగిపోతున్న మొహంతో.
ఆ రాత్రికి ప్రశాంతంగా కలవరింతలు లేకుండా నిద్ర పోయాడు మధు.
0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000్‌
రెండ్రోజుల తర్వాత ఓ సాయంత్రం శైలజ కోసం ఫోను చేసింది సీత.
“శైలజ స్నానం చేస్తోంది” చెప్పాడు ఫోను లిఫ్ట్‌ చేసిన మధు.
“సర్లే అన్నయ్యా… నేను తర్వాత కాల్‌ చేస్తాను… ఇంతకీ మీకు మల్లె పూలు దొరికాయా?” అడిగింది సీత.
“లేదమ్మా నాకెక్కడా దొరకలేదు. మీకెక్కడన్నా దొరికాయా?”
“పూలైతే దొరకలేదు గానీ పూల చెట్టు దొరికింది. ఇంకో నాలుగైదు రోజుల్లో పూలు పూయొచ్చు”
“మల్లె పూల చెట్టా? ఎక్కడ దొరికింది? ఎలా పెంచుతున్నారు?” అడిగాడు మధు.
వివరాలు చెప్పింది సీత.
“చాలా ధాంక్స్‌ సీతా. ఈ విషయం శైలూకు చెప్పకు…ప్లీజ్‌ ”
“అలాగే అన్నయ్యా … చెప్పంలే” అంది సీత.
ఫోను పెట్టేసి, “శైలూ ఆఫీసు నుంచీ కాల్‌ . ఏదో ప్రోసెస్‌ ఫెయిలయిందట. అర్జంటుగా వెళ్ళాలి. ఓ గంటలో వస్తాను” అని కేకేసి చెప్పి… బయటకు బయల్దేరాడు మధు.
్‌0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000్‌
మరో వారం రోజులు గడిచేయి.
శైలజ మల్లెపూల వూసు మరచిపోయింది.
“ఎప్పటినుంచో పోట్రైయిట్స్‌ తీయించుకుందామంటున్నావుగా. సాయంత్రం వెళ్దాం రెడీ అవ్వు. మా ఫ్రెండొకతను క్యూపనొకటి ఇచ్చాడు. ఈ రోజు తీయించుకుంటే హాఫ్‌ ప్రైసే” అన్నాడు మధు ఆఫీసుకు బయల్దేరుతూ.
“ఇప్పుడెందుకండీ … మన మేరేజ్‌ డేకి తీయించుకుందాం” అంది శైలజ.
“ఆరునెళ్ళ దాకా ఈ క్యూపన్‌ పనిచెయ్యదు. నేనాల్రెడీ అప్పాయింట్మెంటు తీసుకున్నా. ఇవ్వాళే తీయించుకుందాం” చెప్పాడు మధు.
“ప్చ్‌ మీరెప్పుడూ ఇంతే. ఏమి కట్టుకోను చీరా లేక డ్రెస్సా?”
“మన సంప్రదాయం ప్రకారం చీర కట్టుకుంటే బాగుంటుంది”
“ఏ చీర కట్టుకోను?”
“తెల్ల పట్టు చీర … ఎర్ర బోర్డరుదుందే అది కట్టుకో”
“ఫోటోకు తెల్ల చీరె బాగుంటుందా?”
“మన శోభనం రోజు శైలులా … తెల్ల చీర ఎర్ర బోర్డరులో మెరిసిపోతావు”
“మరి మీరు పంచె కట్టుకోరూ ”
“పంచె నాకులేదుగా?”
“మరి శోభనం రోజు కట్టారుగా. పైగా మన సంప్రదాయం కూడాను” అంది వుడికిస్తూ.
“అది వేరు. అయినా ఇంట్లో ఒకళ్ళు సంప్రదాయం పాటిస్తే సరిపోద్దిలెద్దూ … నాకు టైమవుతోంది. ఆరున్నరకల్లా రెడీ గావుండు” చెప్పి, వర్కుకు బయల్దేరాడు మధు.
0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000్‌
వర్కు నుంచీ మధు ఇంటి కొచ్చేసరికి ముచ్చటగా ముస్తాబై ఎదురు చూస్తోంది శైలజ.
“అబ్బ … ఎవరీ అందాల తార?” అన్నాడు మధు శైలజను చూడగానే.
సిగ్గు పడుతూ నవ్వింది శైలజ శోభనం రోజులా.
“శైలూ నీ కోసం ఏమి తెచ్చానో చూడు …” అంటూ, చేతిలోని పాకెట్‌ ఓపెన్‌ చేసి … మల్లె చెండునందించాడు మధు.
“మల్లె పూలా … నిజంగా మల్లె పూలే..” శైలజ కళ్ళు ఆశ్చర్యంతో పెద్దవయ్యాయి. గొంతు లోంచి ఆనందం చూపుల్లో అనురాగం … “ఎక్కడ దొరికాయండీ?” అడిగింది మల్లె చెండును అపురూపంగా అందుకుంటూ.
“ఎక్కడో దొరకడమేమిటి డాళింగ్‌ నీ కోసం మల్లె మొక్కను పెంచి, పూలు పూయించి నా స్వహస్తాలతో మాలగా చుట్టి తెస్తే…”
“అబ్బ మీరెంత మంచివారో…” అంటూ భర్త కళ్ళలోకి ప్రేమగా చూస్తూ పూలను ఒకసారి గట్టిగా వాసన పీల్చింది శైలు.
నుదుట ఎర్ర బొట్టు,
అరమోడ్పులౌతూన్న కళ్ళకు మరి కాస్త అందాన్నిస్తూ కాటుక రేఖ,
పసిమి చాయలో మెరుస్తూన్న నున్నని చెక్కిలిని తాకి, పరావర్తనం చెందలేక ఇంకి పోతున్న వెలుతురు,
పూల స్పర్శతో పులకించబోతున్న కురుల సంకేతాలననువదిస్తూ కదులుతూన్న చెవి రింగులు…
మల్లెల సువాసననాస్వాదిస్తూ మరింత బారైన ముక్కు,
ముచ్చట తీర్చిన మొగుడిపై అనురాగాన్ని అద్దడానికి నేనంటే నేనని పోటీ పడుతున్న ఎర్రటి పెదవులూ…
రెప్ప వాల్చకుండా చూస్తున్న భర్త వైపు ఓ చిరునవ్వు విసిరి, మల్లె చెండును చేతికిచ్చి, అద్దం వైపు ఓ అడుగేసింది శైలజ.
పడగ్గది దిగ్గున లేచింది పట్టు చీర మెరుపులో.
సన్నగా కంపిస్తూన్న చేతులతో, అప్పుడప్పుడే రెండు వూపిరుల వేడిమికి వాడబోతూన్న మల్లె చెండును శైలజ జడలో అలంకరించాడు మధు.
జడను ముందుకు వేసుకుని, మధు వైపు తిరిగి, భర్తను మల్లెదండలా చుట్టేసి, మెడను అరవై డిగ్రీలు కుడి పక్కకు వాల్చి…తలను నెమ్మదిగా ముప్పై డిగ్రీలు పైకెత్తి, అక్కడ ఆల్రెడీ నిరీక్షిస్తూ సన్నగా వణకుతున్న పెదాలతో… ఆమె అధరాలు “ఐ లవ్‌ యూ” చెప్పేయి.
ఆకాశంలో జాబిలి అగుపించకపోయినా, ఆ జంట గుండెల్లో వెన్నెల జల్లు కురిసింది.
శైలజ కళ్ళ నుంచి జారిన నీటి బొట్లను చూసి ఆనంద బాష్పాలనుకుని “శైలూ…” పిలిచేడు మధు మంద్ర స్వరంతో.
కళ్ళను తుడుచుకుంటూ … “హాచ్‌..” తుమ్మింది శైలజ, ఒకచేత్తో అప్పటికే ఎర్రబడ్డ ముక్కును నలుపుకుంటూ.
“ఏమైంది…” అడిగేడు మధు ఆదుర్దాగా.
“ఏమో … కళ్ళు మండుతున్నాయి. ముక్కు…” అంటూ మరోసారి తుమ్మింది.
“ప్రొద్దుటి నుంచీ ఇలాగే వుందా?”
“లేదు … ఇప్పుడే సడన్‌ గా… ఒక టిస్యూ ఇవ్వరూ…” అంటూ కళ్ళ వెంట కారుతున్న నీటిని ఒకచేత్తో… ముక్కుల నుంచీ జారుతున్న నీటిని మరో చేత్తో తుడుచుకుంటూ.
“కొంప తీసి పూల వల్ల ఎలర్జీ లాంటిది రాలేదు గా…” అంటూ టిస్యూ కోసం పరుగెత్తాడు మధు.
“మీరేమీ బాధ పడకండి. నాకే పూలు పెట్టుకొనే ప్రాప్తం లేదు. మీకు నా మీద ఎంత ప్రేమ వుంటే ఇంత కష్టపడి మొక్కను సంపాదించి, ఫ్రెండింట్లో పెంచి, పూలు పూయించి … నా కోసం మీరెంత శ్రమపడ్డారండీ” అంది శైలజ.
అప్పుడే డాక్టర్‌ దగ్గరకు వెళ్ళి వచ్చారిద్దరూ.
“శ్రమ ఏముంది శైలు… నీ ముచ్చట తీర్చడం నా బాధ్యత కాదూ? అయినా బాధ పడకుండా ఎలావుండను. నీకు మల్లెపూలంటే ఎంత ప్రేమో నాకు తెలియదూ. పూలు దొరక్క పోయినా బావుండేది దొరకలేదన్న బాధ ఒక్కటే వుండేది. ఇప్పుడు చూడు ఈ ఎలర్జీ బాధొకటి… ఐ యాం సారీ శైలు” నొచ్చుకున్నాడు మధు .
కిటికీ లోంచి చూస్తున్న చందమామ మనస్సు కూడా చివుక్కుమంది మొహం చిన్న బోయింది.
“అన్ని బాధలూ తీరడానికి మందేమిటో చెప్పనా?” అంది శైలు మధు వంక కొంటెగా చూస్తూ.
చెప్పకుండానే అర్ధమైంది శైలజకు మరి కాస్త దగ్గరగా జరిగేడు మధు.