కలిసినట్టే కలిసి విడిపోయే
రాత్రీపగళ్ళ పగుళ్ళ నుంచి

ఒంటరి రోజులన్నీ
ఒక్కొక్కటే
విడివిడిగా దొర్లిపోతుంటే
కలిసి పంచుకున్న
ఆ కొన్ని క్షణాలు కూడా
కన్రెప్పల్ల సందుల్లోంచి
ఎప్పుడో ద్రవించిపోయాయిలే

చీకటికేం
అంచులను చురకత్తుల్లా చేసి
రంపపుకోత కోస్తుంది

ఎంతైనా
ఒంటరితనాన్ని మోస్తున్నవాళ్ళంటే
రాత్రికి తెగ లోకువ.

ఇదిగో
చీకటి గోడలకు చూపులనతికించి
నడిరాత్రి నడుం మీద
సమయాన్ని చేది పోస్తూ
అరతెరిచిన కళ్ళతో
ఒక్కొక్క జ్ఞాపకం పూసని
మునివేళ్ళతో మీటుతూ

పొగమంచుని మోస్తూ
పొడిచే పొద్దు కోసం
ఎదురుచూసే వెదురుపొదలా
ఇలా..

నా రాత్రులు నావి
నీ పగళ్ళు నీవి.

రెండు ముక్కలైన
రోజును
అతికిస్తే బావుణ్ణు!