టీవీ వచ్చాక నాటకం దక్షిణ దిశగా మరింత వేగంగా పయనించడం మొదలు పెట్టింది. ప్రస్తుతం నాటక రంగం ఎలా తయారయ్యిందంటే అది టీవీలో అవకాశాలు సంపాదించడానికొక వేదిక (ఫ్లాట్ ఫారం) లా తయారయ్యింది. నటీనటుల శిక్ష ణా కేంద్రంగా తయారయ్యింది.

మిగత పాశ్చాత్య దేశాల్లోలాగ మన దేశంలో ఈ నాటక, సినిమా కళపై సరైన శిక్షణ చాలా విశ్వ విద్యాలయాల్లో లభించదు. ఉన్నా ఇద్దరో ముగ్గురో విద్యార్థులుంటారు. వాళ్ళకి డిగ్రీలు వచ్చినా అవి చూసి ఉద్యోగాలు ఇచ్చే వాళ్ళెవరూ ఉండరు. దాంతో ఆయా కోర్సుల్లో చేరే వాళ్ళ సంఖ్యా ఒంటరి గానే ఉంటుంది. యూరప్, అమెరికాల్లో అయితే ఈ నటన, స్క్రిప్టు రాయడం, దర్శకత్వం వగైరా వగైరా విభాగాలపై నాలుగేళ్ళ డిగ్రీ కోర్సులుంటాయి. అవి వాళ్ళ కెరీరు కెంతో ఉపయోగ పడతాయి. మనకి దేశం మొత్తంలో నటన శిక్షణ ఇచ్చే ఇనిస్టిట్యూట్లు వేళ్ళ మీద లెక్కట్టోచ్చు. ఈ మధ్య టీవీ చానల్స్ పెరిగాకా వీటికీ గిరాకీ పెరిగింది. కానీ వీళ్ళందరూ టీవీ సినిమాల వైపే వెళుతున్నారు. అవకాశాలు రానివాళ్ళు మాత్రం వాటికోసం ఎదురుచూస్తూ తమ కాలాన్ని నాటకాల కోసం గడుపుతున్నారు.

కాకపోతే నంది నాటకాల వల్ల కొంత మేలూ జరిగింది. కనుమరుగవుతున్న పద్యనాటకాలు మరలా ఊపందుకున్నాయి. జనంలో ఒక రకమైన ఆసక్తి మొదలయ్యింది. ఎంతలేదనుకున్నా ఈ నంది నాటకాల ధర్మమాని ఏడాదికి కనీసం పది ఇరవై పద్య నాటకాలు తయారవుతున్నాయి. అందులో ఎన్ని గొప్పగా ఉన్నాయన్నది వేరే విషయమనుకోండి. కనీసం ఈ నాటక పోటీల కోసమైనా కొత్తగా పద్య నాటకాలు పుడుతున్నాయి. కొన్ని పాత నాటకాలే మార్చి వేస్తున్నారు కూడా. ఒక రకంగా నంది నాటకాలు పద్య నాటకాలకి మరలా ఊపిరి పోసాయనే చెప్పచ్చు.

కాకపోతే పల్లెల్లోనూ, చిన్న చిన్న పట్టణాల్లోనూ నాటకం ఉంది. కానీ కొత్త గానూ, గొప్పగానూ లేదు. ఇంతకు ముందెలాంటి స్థితిలో ఉందో ఇప్పుడూ అలాగే ఉంది. నాటకాలు వేస్తున్నారు. ఎవరూ కాదనరు. కానీ నాటకాన్ని వేరే మెట్టుపైకి తీసుకెళ్ళే ప్రయత్నం జరగడం లేదు. ఇంతకు ముందు ప్రస్థావించినట్లుగా నాటకాలకి పెట్టుబడి పెట్టే నాధుళ్ళు కరువయ్యారు. చందాల మీదే ఆయా ఊళ్ళల్లో నాటం బ్రతుకుతోందని కొందరి అభిప్రాయం. ఏదైతేనే నాటకాన్ని అద్భుత స్థాయికి తీసుకెళ్ళలేని పరిస్థితిలోనే కూలబడింది నేటి నాటక రంగం. కాకపోతే నాటకరంగంలో ఉన్న ఏ ఒక్కరూ ఈ విషయాన్ని అంగీకరించరు. అది వేరే విషయం.

ఇంతకు ముందు చెప్పినట్లుగా నవ్యతతో కూడిన నాటకాలు రాకపోడానికి కారణం రచయితల హస్తమూ ఉంది. నాటక రచనకి ఎవరూ ప్రయత్నించడం లేదు. కాస్తయినా రాయగల శక్తి ఉన్న రచయితలు టీవీలకీ, సినిమాలకీ వెళుతున్నారు. మిగతావాళ్ళు ఎందుకొచ్చిన నాటకాలూ అనుకుంటున్నారు. అలాగే ప్రపంచీకరణలో భాగంగా తెలుగు వెనకబడి పోవడంతో తెలుగులో రాసేవాళ్ళూ తగ్గుతున్నారు. చదివేవాళ్ళూ తగ్గుతున్నారు.

కొత్త కథలు పుట్టడం తగ్గింది. పోనీ పాత కథలని తీసుకొని ఎవరైనా నాటకం రాస్తున్నారంటే పాత కథలు చదివే తీరికెక్కడిది? ఈ మధ్యనే అప్పాజోష్యుల ఫౌండేషన్ వాళ్ళ గత రెండేళ్ళుగా కథా నాటిక పోటీలు పెడుతున్నారు. విలువైన బహుమతులు ప్రకటించినా వాసి ఉన్న నాటకాలు రావడం లేదని విజ్ఞుల అభిప్రాయం. పోటీ అనే సరికి ఒక రకమైన మూస లోకి వెళిపోతున్నారు. దాంతో కొత్త నాటకం వస్తోంది కానీ, పాత ధోరణలు మాత్రం వదలడం లేదు. పైగా ఈ పోటీలంటే అత్యంత శ్రమ, ఖర్చుతో కూడుకున్న వ్యవహారం. కాబట్టి ఖర్చయినా, శ్రమ మిగులుతోందా లేక రెండూ గోతిలో పోస్తున్న చందంగా తయారయ్యిందా అన్నది కాలమే నిర్ణయించాలి.

అలాగే ఆంధ్రదేశంలో నాటక పరిషత్తులు బాగానే ఉన్నాయి. చాలా నాటక సమాజాలు పరిషత్తు పోటీలకు చూపించే ఉత్సాహం మామూలుగా ఏ రవీంద్ర భారతిలోనో లేకపోతే తుమ్మలపల్లి కళా క్షేత్రంలోనో వేస్తామంటే అంతగా ముందుకు రావడంలేదు. పరిషత్తు పోటీల్లో బహుమతి గెల్చుకుంటే కాస్త గుర్తింపు వస్తుందన్న ఆశ కారణం కావచ్చు. అలాగే ఈ నాటక సమాజాలకి ఇంకొక జాడ్యం దాపురించింది. అదేమిటంటే ఒక నాటక సమాజం వేసిన నాటకాన్ని ఇంకో సమాజం వాళ్ళు చూడరు. ఆ ప్రదర్శన దరిదాపులకి కూడా వెళ్ళరు. నాటకమే ఊపిరిగా బ్రతుకుతూ, నాటక రంగమే జీవితంగా బ్రతికే వాళ్ళు తోటి కళాకారులని ప్రోత్సహించలేక పోవడం దురదృష్టకరం. ఇవన్నీ వినడానికి బాగుండలేక పోవచ్చు. నిష్టూరంగా అనిపించొచ్చు. కానీ ఇవి ఎవరూ కాదనలేని కఠోర సత్యాలు. ముఖ్యంగా ప్రతీ నటీ నటులు తోటి కళాకారుని గౌరవించడం అనే సంప్రదాయం తగ్గిపోతోంది. వర్గాలూ, వర్గీకరణలూ ఇవన్నీ నాటక రంగానికి మేలు కంటే హానే ఎక్కువ చేస్తున్నాయి.
అలాగే పరిషత్తు పోటీల్లో ఒక నాటక సమాజం వాళ్ళకి బహుమతి ఇస్తే, బహుమతులు రాని వాళ్ళ అసూయా ద్వేషాలు ఎంతో హాని చేస్తున్నాయి. వాళ్ళు తం శక్తి నంతా ఎదుటి సమాజ వారిపై బురద జల్లడానికే వాడుతున్నారు. ఇలా ఎంతైనా రాయచ్చు. కానీ నాటకరంగలో వాళ్ళే నాటకాభివృద్ధికి శత్రువులుగా పరిగణింపబడడం తెలుగు నాటకానికి ఎంతమాత్రమూ మేలు చేయదన్నది నిర్వివాదాంశం.

కాబట్టి నాటక ప్రియులంతా పోజిటివ్ దృక్పథంతో అందర్నీ కలుపుకుంటూ నాటకాన్ని ఎలా ముందుకు తీసుకెళ్ళాలా అని ఆలోచించాల్సిన సమయం ఆసన్నమయ్యిదని ఖచ్చితంగా చెప్పచు. ప్రపంచంలో ఏ ప్రాంతలోని తెలుగు వారైనా సరే నాటకాన్ని బ్రతికించుకోడానికి నాటక ప్రియులంతా నాటకాన్ని పోషించడానికి ముందుకు రావాలి.