కార్లు బైకులు. మల్టిప్లెక్సులు. ఇంగ్లీషు మాటల అడ్వాన్స్ క్యూ. షరా మామూలు టిక్కెట్టు క్యూ.
సోఫాల్లా సీట్లు. పెద్ద సైజు తెర. మొబైలు ఫోన్లపై తారాడే వేళ్ళు వేరార్యూ టెక్స్టింగులు.
జీరో సైజుల షో అప్పులు బ్యాక్‌లెస్ క్లోజప్పులు విఎఫెక్స్ ఫైట్స్ చేజెస్ హీరో బిల్డప్స్.

అలవికాని తళుకు బెళుకులతో,
అర్థరాత్రి దాకా ఆనందాన్ని వెతుకుతూ తిరిగే మనుషులతో
సతమతమయ్యే ఊరిని చూసి
ఆకుల రంగులే ఆభరణాలుగా ధరించిన అడవి
చిన్నగా నవ్వుకుంటుంది.

మనిద్దరి మధ్యా మాటల అవసరం యేముంది
చూపుల కొసలమీద వేళ్ళాడుతూ
కాళ్ళావేళ్ళా పడే అభ్యర్దనలు
వేలికొసలనుండి పాకిపాకి
నిలువెల్లా పరామర్శించే అనునయాలు

ఎక్కడెక్కడ తిరిగేవు నాయినా బిడ్డా సిపాయి చిన్న
ఎండనపడి వొచ్చేవు నాయినా నా కన్న?
కోనాడ అడివుల్లంట యేటకెల్లేనులేయే మాయమ్మ
పేనాలు పోతన్నాయి పక్కన్న పరిసిత్తు రమ్మీ!

నిన్న ఏ సమయంలో నువ్వు నాతో తిరగడానికి
బయలుదేరావో ఏడణాలిచ్చి రిక్షా ఎక్కి
అకస్మాత్తుగా సముద్రపు వడ్డుకు,

Did you know, that I would suddenly die,
wouldn’t be alive to break bread with you?

ఓ కొండచిలువ రాత్రి
నాలుగు వగరు బీర్లు ఖర్చవనిదే
ఓ స్నేహం చిక్కబడదు

ఒక శీతాకాలపు సాయంత్రం
కొన్ని అయస్కాంతపు చూపులు నలగనిదే
మంచం సద్దు చేయదు

చేతులారంగ తెలుగును జేయ హత్య
దివురుచున్నవి పత్రికల్ దినము కొన్ని!
వాక్యనిర్మాణ చాతుర్యవాంఛ వ్యాక
రణము దొరగుచు కావ్యలక్షణము మరచి!

ఎప్పుడో చూశాను ఇవే గోడల్ని, ఇదే, ఈ ఆకలి గొన్న శునకాన్ని
నన్ను గిరాకీ అనే ఒక సర్వనామంతో సంభావించే చోదక నేత్రాల్ని
ఎప్పుడో చూశాను ఈ గోడల్ని సరిగ్గా ఇవే గొడవల్ని, ఇది మామూలే.

దులిపేం
చొక్కాల మీది
గండు చీమల్ని
కంగారు గాలిని
తోసేం
పొద్దు పచ్చిక
మేసేం.

బోడిగుండంత సుఖం లేదని తెలిసినా
జులపాల జుత్తు పెంచుకున్న వాణ్ణి.
ఊరుకున్నంత ఉత్తమం లేదని తెలిసినా
కంద దురదా కత్తిపీట దురదా
కలిపి కళ్ళకద్దుకుని
నాలుకకు రాసుకున్న వాణ్ణి…

ఒకసారి వెళ్ళి ఆ దాక్కున్న నదిలో
మునకేసివద్దామా?
ఇక్కడ ఎవరికి ఎవరు ఏమైయ్యారని
మురికి అవయవాల మధ్య మలినమైన
బ్రతుకు వివరాలన్నీ ఏ భాగీరథిలో
కలిశాయని అడుగుదాం.

ఇక్కడ ఒకడుగు
అక్కడ రెండడుగులు
నేలమీద నేను
నేలా నింగీ తను
పరుగుల పందెం

రెక్కల్లా చేతులు చాచి
తనకోసం పరుగెడుతూ నేను.

మనో నిశ్చయంలో
మరో పర్వతమై వెలుగొందావు
ఇక్కడ భూమిని చూస్తున్న కళ్ళతో
అక్కడి నీ ప్రయాణ పాటవాన్ని
ఊహించి చెబుతున్నాను

కటిక నేల. చెయ్యి దిండు.
సగం మూసిన కనులు. సగం తెరచిన నోరు.
ఆదమరచిన శరీరం. ఆవులిస్తూ ఆవు.
చెట్టు తొర్రలో కదలని ఉడుత.

ఓ మధ్యాహ్నం వేళ
నల్ల మబ్బులు తెల్ల మబ్బులు కలిసి
పల్చని వెలుగుకి తోవ ఇచ్చాక
గడ్డి మీద వాలి గాలితో కదులుతూ

గులాబీలు అద్దిన
గొడుగు వేసుకుని
లేత గులాబీ రంగు
పెదాలకు పూసుకుని
గాలికి ఊగే
గులాబీలా ఆమె.

అగ్గిపెట్టెల్లోంచి ఎగిరిపోయి
బంతాకులు నెమరేస్తూ
కలల్ని వెదజల్లుతున్న బంగారిపురుగులు
హరివిల్లు లోంచి రంగులను తెచ్చి
పూలతోట కద్దుతున్న సీతాకోకలు

నువ్వు నా మాటల్ని
వింటున్నావనుకుంటాను.
ఆనందంగా, అనర్గళంగా
మాట్లాడుతూనే ఉంటాను.
కాని, నీ చెవుల్లో…

పదములు
పాడెదన్,
పిలిచి వలపుల
పీటను వేతు,
పుల్కలన్ బెదరుచు
పూతు గంధమును,
పృథుకము
పెట్టెద నావుపాలితో ముదమున,
పేద
పైదలియు
పొగడ సరాలను
పోహణింతు, నీ సుదినము
పౌర్ణమిన్ బ్రదుకు శుభమవ,
పండ త–
పః ఫలమ్ము రా!

లయ తెలుసు నీకు. అనుగుణంగా అడుగు తీసి అడుగు. ఊగుతూ నడుం. ఊపుతూ చేతులు. ముందుకీ వెనక్కీ. కవ్విస్తూ దగ్గరగా ఒరిగి అందకుండా దూరంగా జరిగి. కదలికకు బదులుగా కదలిక. ఉబికే కండరం మీద నిగనిగలాడుతూ వెచ్చటి తడి.