అమ్మా,నీ జ్ఞాపకం ఫొటోలా దుమ్ము పడుతోంది. ఒకప్పుడు వేల చిత్రాలై నన్ను ఉక్కిరిబిక్కిరిచేసిన జ్ఞాపకం అంతులేని చలన చిత్రమై నా కళ్ళల్లో కదలాడిన జ్ఞాపకం […]

ఎప్పుడో నేను ఫోటో తీసేదాకా నీ బాల్యం ఉంటుందిరా, బాబూ ! మంచులా, మైనంలా, మౌనంగా కరిగిపోతుంది. బాల్యం ఒక ప్రవాహం వెళుతూ, వెళుతూ […]

ఉదయపు చీకట్లో ఒక గాలి తెర కొబ్బరి చెట్టు జుట్టులోకి వేళ్ళు పోనిచ్చి, నిట్టూర్చి శెలవు తీసుకుంటోంది. అవి విడిపోవడాన్ని ఎవరు గమనిస్తున్నారు ? […]

కొన్నిసార్లు ఆడకుండానే విరమించవలసి వస్తుంది. సకలాలంకారాలూ చేసుకొని సర్వ సన్నద్ధంగా ఉన్నా, నీ పాత్ర రాకండానే నాటకం ముగింపుకొచ్చేస్తుంది. నూరిన నీ కత్తి వీరత్వాన్ని […]

ఒక ఊరితో సంబంధం హఠాత్తుగా తెగిపోతుంది. ఆప్యాయం గా ఒక వ్యక్తి చుట్టూ అల్లుకున్న బంధం స్ప్రింగులా విడిపోతుంది. అనుకోకండా ఆకాశం రంగులు మార్చినట్టుగా, […]

మూత విప్పగానే అత్తరులా గుప్పున గుబాళించడం నాకు తెలీదు. తలుపు తియ్యగానే ఏ.సి.లా ఊహించని స్నేహపు చల్లదనంతో ఉక్కిరి బిక్కిరి చెయ్యడం నాకు చేతకాదు. […]

ఈ గాయం స్రవిస్తూనే ఉంటుంది, డాక్టర్‌ ! నీ మౌనం చేసిన గాయం, నా ప్రాణప్రదమైన వ్యక్తిని నా నుంచి దూరం చేసినప్పటి గాయం, […]

ఏడాది పొడుగునా వేచి వేచి ఒక చెట్టు ఒళ్ళంతా పువ్వులతో తనను తాను తిరిగిపొందే ఈ వేళ, ఒక నవ నాగరికుడు అలవికాని రంగుల్లో […]

” అమ్మా ! కళ్ళు మండుతున్నాయే !” ” ఏం చెయ్యనురా, తండ్రీ, ఎక్కడ దాచను నిన్ను ! గదిలో, వాకిట్లో, ఊరిలో, వాడలో, […]