చిట్లని నీటిబుడగ
నేను పుట్టినప్పుడు నా చుట్టూ
సౌందర్యమూ ఐశ్వర్యమూ అధికారమూ
అందరి ప్రేమానురాగమూ
ఇప్పటికీనా వేలికి గుండుసూది గుచ్చుకుంటే గుండెలో చురకత్తి దిగబడినట్లుగా
కరెన్సీనోట్లబొత్తులూ రాజకీయప్పలుకుబడులూ
ఉద్యోగాధికారాలూ అసాధారణవైద్యవిజ్ఞానమూ
బంధుకోటీ మిత్రబృందాల అందరి ఆర్ద్రతా
ఇప్పటికీసరదాగా జాలీజాలీగా సంతోషంగా నవ్వులు చిందిస్తూ
అన్నింటి లోంచి అందరి లోంచి నాలోకి
అందరికీ తెలిసిన నేను ఎవరికీ తెలీని నాలోని నాలోకి
జాలిజాలిగా నిర్వాణవిషాదంగా అదృశ్యాసృధారగా
అలాఅని ఈ నామరూప సంఘాతాన్ని విప్పాలనీ అనిపించలేదుఅన్నీ ఉన్న ఏమీలేని మానసం లోంచి
ఎవరికీ యివ్వని ఏదీ తీసుకోని మనసు లోంచి
ఏదో ఎప్పుడో ఎక్కడోఈ మాయపొరలు చీల్చమనీ ఈ ఇహావధుల దాటమనీ
షడ్దర్శనాలన్నప్పుడూ నాకేమీ అనిపించలేదు కానీఏమీ అనని ఏదీ అనిపించని ఏదో
ఏదో ఏదోలేనట్లు ఏదో ఛాయ
ఎప్పటిదా ఛాయ ఎక్కడిదా భావం
నిన్నటిదీ మొన్నటిదీ కాదు
చిననాటిదీ కాదుచిన్ననాటి కంటె వెనకటి అనాది యవ్వనంలో రసజ్వలించిన
ఎప్పుడో తెలీని ఏదో తెలీని ఎప్పటిదీ కాని
త్రికాల పరివేష్టిత వర్తమానం కాబోలుఏదో ఎందుకో తెలీని అందుక్కాకపోతే
ఈ నీటిబుడగజీవితాన్ని
నిమిషమాత్రపు నీటిబుడగను చిదిమితే ఏంకోటికోట్ల క్షణికాల నిమిషం ఎంతకీ అంతమవని అనంతంలా
ఏం చిదిమితే ఏంఅనిర్వచనీయ అమూల్య అపూర్వ
పితృవాత్సల్యానురాగ సమశీతోష్ణంలో
ఆవిరవ్వని గడ్డకట్టని ఈ నీటిబుడగని
అందాకా ఆగే చిదిమితే మాత్రమేమిటి
ఆందుకే ఎందుకైనా అందాకా ఎందుకు ఆగకూడదు